گروه فرویدی تهران
والس خداحافظی با میلان کوندرا
آنچه که خواننده را شیفته کارهای میلان کوندرا می‌کند نفوذ او به زندگی و از زندگی به اعماق هستی بشر در گذر کلمات و جملات است، آنگونه که هر خواننده‌ای در همانند‌سازی با معانی سطرها و کاراکترهای داستان‌هایش به کاوش خود می‌رسد.
نمی‌توان هم‌پای فضای رمان درون جملات، کاراکتر‌ها، کوچه پس کوچه‌ها و خانه‌ها نرفت و بخشی از خود را در آن لمس نکرد. مثال بارزش رمان مشهور “سبکی تحمل‌ناپذیر بار هستی”ست، آنجایی که خواننده در کشاکش کلماتِ رمان، بخشی از خود را در تبلورشخصیت‌های توما، ترزا، سابینا و رابطه‌ی هر کدام از آنها با خود و دیگری می‌یابد.
ما بخشی از آن مفاهیم را در مقدمه‌ی ترجمه فارسی رمان در واژگان پرویز همایون‌پور می‌یابیم:
“چگونه بار هستی را به دوش می‌کشیم؟ آیا «سنگینی» بار هول‌انگیز و «سبکی» آن دلپذیر است؟ بار هر چه سنگین‌تر باشد، زندگی ما به زمین نزدیک‌تر، واقعی‌تر و حقیقی‌تر است…. در عوض، فقدان کامل بار موجب می‌شود که انسان از هوا سبک‌تر شود، به پرواز درآید،از زمین و انسان زمینی دور گردد، به صورت یک موجود نیمه‌واقعی درآید و حرکاتش هم آزاد و هم بی‌معنی شود”.
در نهایت شاید می‌بایست کوندرا را با این جملات پایانی به خاطر سپرد که: «آنچه رمان را تهدید می‌کند ته کشیدن مضمون نیست، بلکه دولت ایدئولوژیک دنیای معاصر است. روح رمان که پیوندی ژرف با کشف نسبیت جهان دارد، معارضی جدی‌تر از ذهنیت تمامیت‌خواهی که خود را وقف به کرسی نشاندن حقیقتی یگانه کرده، ندارد».
کودکی را می‌کشند.
اتفاقاتی که در چند هفته اخیر
گروه فرویدی تهران
کمیته فرهنگ و هنر
امین شاهوردی
ipa.informz.net
